Sevıl GOKGOZ Bir zamanlar insanların üstünde görünmeyen mühürler varmış; adına ”kullanma tarihi” derlermiş. Kimileri mühüre bakar, işim bitince giderim dermiş., kimileri ise o mühürü hiç görmezmiş, çünkü kalpten severmiş. Bir insan yaşarmış, rüzgarla konuşur, sessizliğinde susar gibi bakarmış hayata. Yüreğini verirmiş, sözüne, emeğine, hatta suskunluğuna bile. Ama bir gün fark etmiş ki, onlar onu değil, işine yaradıkları kısımlarını sevmişler. Ve o an anlamış insanın kalbinde tarih değil, iz olurmuş. Kullanılıp atılmak değilmiş acı olan, değerinin geçici sanılmasıymış esas yara.
Velhasıl…
Bazı insanlar geçer, bazıları kalır. Ama sen, kalbini tarihle değil, ışığınla mühürle.
———————————————————————————————–
Sevilce Not:
Kalbini kimseye ”ödünç” verme.
Sevgi, kullanmakla değil kıymet bilmekle yaşar.
İletişim: kitap.sevilberlin
hikayeodam@outlook.de
